100 χρόνια από σήμερα , για παράδειγμα το 2123, θα είμαστε όλοι θαμμένοι, με την οικογένεια και τους φίλους μας.
Άγνωστοι θα ζουν στα σπίτια μας και θα έχουν όλα όσα έχουμε σήμερα.
Όλες οι περιουσίες μας θα ανήκουν σε ξένους, που μπορεί να μην έχουν γεννηθεί ακόμα.
Οι απόγονοί μας δεν θα μας θυμούνται καν.
Πόσοι από εμάς γνωρίσαμε τον πατέρα του παππού μας??
Αφού πεθάνουμε, θα μας θυμούνται για μερικά χρόνια, μετά θα είμαστε απλά ένα πορτρέτο στο ράφι κάποιου και μερικά χρόνια μετά δεν θα είμαστε ούτε αυτό...
Από αυτή την στιγμή θα μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε πόσο αδαές και ελαττωματικό είναι το όνειρο, του να θέλεις να κατακτήσεις τα πάντα.
Αν μπορούσαμε να το σκεφτούμε αυτό πριν φύγουμε, σίγουρα οι προτεραιότητές μας θα άλλαζαν και το σημαντικότερο ερώτημα είναι:
- Πόσο αξίζει να έχεις όλο και περισσότερα χωρίς να βρίσκεις χρόνο για αυτά που πραγματικά αξίζουν;
Σίγουρα θα αλλάζαμε τα πάντα για να ζήσουμε και να απολαύσουμε τις βόλτες που δεν πήγαμε ποτέ...
Σίγουρα θα ανταλλάσαμε οτιδήποτε, για αγκαλιές που δεν κάναμε...
Σίγουρα θα τα ανταλλάσαμε τα πάντα με εκείνα τα φιλιά στα παιδιά μας και στους αγαπημένους μας....
Αυτές είναι οι στιγμές που γεμίζουν τη ζωή μας χαρά και ευτυχία...
Υπάρχει ακόμα χρόνος για μας....
Ας αλλάξουμε!!!
