η ΠΤΗΣΗ της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

Η αναγέννηση του "αετού" μέσα μας, για τους περισσότερους συμβαίνει γύρω στα 50!

Σε άλλους, ίσως και λίγο αργότερα!

Είναι η στιγμή που πρέπει να πάρεις μια σκληρή απόφαση, όπως ο αετός.

Πρέπει να αλλάξει η να πεθάνει"!

Ο αετός είναι το μακροβιότερο αρπακτικό, καθως ζει μέχρι τα 70 του χρόνια.

Ωστόσο για να φτάσει εκεί, στα μέσα της ζωής του, γύρω στα 40, πρέπει να πάρει μια μεγάλη απόφαση.

Αυτο συμβαίνει διότι οταν πλησιάζει στα 40 του χρόνια, τα νύχια του δεν μπορούν πλέον να αρπάξουν την λεία. Το ράμφος του γίνεται κυρτό.

Τα βαριά φτερά του, κολλάνε στο στήθος τους και δυσκολεύεται να πετάξει.

Του μένουν λοιπόν δύο επιλογές: 

¨Η ναπεθάνει ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία που διαρκεί 150 ημέρες.

Ανεβαίνει λοιπόν στην πιο ψηλή κορυφή και απομονώνεται στην φωλιά του.

Χτυπά το ράμφος του στον βράχο μέχρι να το αποκόψει.

Μόλις φυτρώσει καινούργιο, κόβει με αυτό τα νύχια του.

Μόλις φυτρώσουν καινούργια νύχια, μαδάει με αυτά τα γερασμένα φτερά του.

Μετά απο 5 μήνες, μόλις ο αετός βγάλει τα ολοκαίνουργια φτερά του, πραγματοποιεί την περίφημη "πτήση της αναγέννησης" όπου ζει άλλα 30 χρόνια.

Για τον άνθρωπο, το ράμφος, τα νύχια και τα φτερά, είναι οι γερασμένες πεποιθήσεις μας, οι κακές συνήθειες, μια δουλειά που μας έχει φτάσει σε τέλμα, οι τοξικοί άνθρωποι που

ρουφάνε την ενέργεια μας και το παρελθόν που μας πληγώνει!!!!

Ξερίζωσε τα!

Βγάλε τα από μέσα σου και πέτα ψηλά!

 Ευγενία Αρβανίτη-Πρεβεζάνου 

Msc, BA Επικοινωνιολόγος - Personality Creator  

Σύμβουλος Στρατηγικής Ανάπτυξης και Διαπροσωπικών Σχέσεων

Πώς το Ελληνικό Κέντρο Διαστήματος (ΕΛΚΕΔ), θα πάει την Ελλάδα στο Διάστημα

 

Σήμερα η αεροδιαστημική τεχνολογία πραγματοποιεί αλματώδη πρόοδο, με επαναχρησιμοποιούμενους πυραύλους, ιδιωτικές εταιρείες να εισέρχονται δυναμικά στον χώρο, μια εκκολαπτόμενη νέα «κούρσα διαστήματος» μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας και δορυφορικές υπηρεσίες πιο ευρείες και πιο απαραίτητες από ποτέ, καθώς και η δραστηριοποίηση της Ελλάδας σε αυτό τον τομέα. Το 2017 έγιναν ανακοινώσεις σχετικά με την ίδρυση μιας Ελληνικής Διαστημικής Υπηρεσίας είχαν προκαλέσει αίσθηση στην κοινή γνώμη. Διάδοχος του ΕΛΔΟ (Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού), από τον Αύγουστο του 2019 το Ελληνικό Κέντρο Διαστήματος (ΕΛΚΕΔ), υπάγεται στο υπουργείο Ψηφιακής διακυβέρνησης και είναι υπό την εποπτεία και της Γενικής Γραμματείας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων.

Ρόλο έχει να βοηθήσει τη χώρα σε ένα πλαίσιο στρατηγικό, συμβάλλοντας στη διαμόρφωσή του και συμβουλεύοντας την πολιτική ηγεσία για να αναπτυχθεί στον χώρο μας η διαστημική βιομηχανία Βασικό αντικείμενό του είναι ο συντονισμός και η ενίσχυση όλων των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με τη διαστημική επιστήμη, έρευνα και τεχνολογία, ανάπτυξη εφαρμογών, υπηρεσιών και προϊόντων  σε ένα στρατηγικό πλαίσιο προς όφελος της Ελλάδας.

Στόχος του ΕΛΚΕΔ, είναι η προώθηση, διάχυση, αξιοποίηση και υλοποίηση εθνικής διαστημικής πολιτικής

 ΠΛΗΡΟΦΟΡΪΕΣ https://hsc.gov.gr/el/

Evgenia.GReek

 

Το αεροπλάνο που δεν έπρεπε να φτιαχτεί ποτέ!

φωτ.: Shutterstock

18 Ιανουαρίου 2005 

Η ευρωπαϊκή εταιρεία αεροναυπηγικής Airbus παρουσιάζει το A380, το μεγαλύτερο αεροπλάνο της πολιτικής αεροπορίας που φτιάχτηκε ποτέ, αφού μπορεί να μεταφέρει έως και 800 επιβάτες.

Σε αυτή την πρώτη παρουσίαση του A380 συμμετείχαν οι ηγέτες της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας, καθώς και 5.000 καλεσμένοι, μεταξύ αυτών, πελάτες, προμηθευτές και εκατοντάδες δημοσιογράφοι. Ήταν μία φιέστα που τα είχε όλα: Από πυροτεχνήματα και σόου με λέιζερ, έως χορευτές. 

Η παρθενική πτήση του διώροφου αεροπλάνου έγινε στις 27 Απριλίου του 2005, όταν πλέον όλος ο κόσμος είχε την ευκαιρία να δει αυτό το θαύμα της μηχανικής. Τελικά, όμως, το A380 κατέληξε να θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες αποτυχίες της Airbus.

Όπως αποδείχθηκε, το γιγάντιο αεροσκάφος δεν ήταν το game changer που είχε οραματιστεί η Airbus. Αιτία ήταν βασικά το υψηλό λειτουργικό κόστος και η χαμηλή του αποδοτικότητα.

Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του A380, η Airbus δυσκολεύτηκε να βρει αεροπορικές εταιρείες διατεθειμένες να βάλουν το αεροπλάνο αυτό στα δρομολόγιά τους. Με τιμή πώλησης 445,6 εκατ. δολαρίων, το A380 είναι ένα από τα πιο ακριβά αλλά και πολυτελή αεροσκάφη που φτιάχτηκαν ποτέ.

φωτ.: AP

Πραγματικά, οι επιβάτες του απολάμβαναν πολυτέλειες όπως μπαρ, ιδιωτικά σαλόνια και μπάνια με ντους. Οι σουίτες της πρώτης θέσης της Emirates και της Singapore ανταγωνίζονταν σε πολυτέλεια, αλλά οι θέσεις  «The Residence» της Etihad ήταν ένα «διαμέρισμα» 11 τετραγωνικών μέτρων στους αιθέρες.

Όμως, ο πολυτιμότερος πελάτης για το Α380 δεν ήταν άλλος από την Emirates, η οποία ευθυνόταν για τις 123 από τις 274 παραγγελίες που δέχθηκε η Airbus για τον συγκεκριμένο τύπο  αεροσκάφους.

Το A380 εξυπηρετούσε την ανάγκη της Emirates να μεταφέρει πάρα πολλούς επιβάτες σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, μέσω του hub της στο Dubai. Όμως όλες οι άλλες αεροπορικές εταιρείες ακολουθούν διαφορετική στρατηγική, ποντάροντας περισσότερο σε απευθείας πτήσεις με μικρότερα αεροπλάνα.

Και ενώ μερικές αεροπορικές εταιρείες είχαν ήδη αρχίσει να αποσύρουν τα A380 τους, καθώς τα θεωρούσαν ασύμφορα, η τάση επιταχύνθηκε όταν «χτύπησε» η πανδημία.

Και έτσι, πριν από ένα μήνα, η Airbus ολοκλήρωσε την κατασκευή του τελευταίου της A380, κλείνοντας τη σχετική γραμμή παραγωγής.

Από την αρχή του προγράμματος, η Airbus παρέδωσε 251 A380, εκ των οποίων 76 βρίσκονται σήμερα σε λειτουργία και λίγα έχουν αποσυρθεί οριστικά.

moneyreview.gr 

Μπορείς να πετάξεις. .

Ο γλάρος Ιωνάθαν Livingston με εικονογράφηση του καλλιτέχνη Vladislav Erko 

για το ομώνυμο βιβλίο του Ρίτσαρντ Μπαχ

“Ηταν πρωὶ κι ὁ καινούργιος ἥλιος λαμπύριζε χρυσαφένιος πάνω στοὺς κυματισμοὺς μιᾶς ἤρεμης θάλασσας.

Ἕνα μίλι ἀπ᾿ τὴν ἀκτή, μιὰ ψαρόβαρκα ἔπαιζε μὲ τὸ νερό, καὶ τὸ σύνθημα νὰ μαζευτεῖ τὸ σμῆνος γιὰ πρόγευμα πέρασε σὰν ἀστραπὴ στὸν ἀέρα, καὶ τότε ἕνα σύννεφο ἀπὸ χίλιους γλάρους ᾖρθε νὰ παλέψει πονηρὰ γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει κάποια κομμάτια τροφῆς. 

Ἄρχιζε μιὰ καινούργια μέρα γεμάτη δουλειά. Πολὺ πιὸ πέρα ὅμως, ὁλομόναχος, πετώντας μακριὰ ἀπ᾿ τὴ βάρκα καὶ τὴν ἀκτή, ὁ Ἰωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος συνέχιζε τὶς ἀσκήσεις του. 

Ἀπὸ ὕψος ἑκατὸ πόδια, ψηλὰ στὸν οὐρανό, χαμήλωσε τὰ παλαμωτά του πόδια, σήκωσε τὸ ράμφος του καὶ πάσχισε νὰ ἐπιβάλει στὰ φτερά του μιὰ ὀδυνηρή, δύσκολη, στριφτὴ καμπύλη. Μιὰ τέτοια καμπύλη τοῦ ἐπέτρεπε νὰ πετάξει μὲ μικρὴ ταχύτητα καὶ τώρα πετοῦσε ὅλο καὶ πιὸ ἀργὰ ὥσπου ὁ ἄνεμος ἔγινε ἕνα ψιθύρισμα στὸ πρόσωπό του, ὥσπου τὸ πέλαγο στάθηκε ἀκίνητο κάτω. Στένεψε τὰ μάτια του σὲ ἐντατικὴ αὐτοσυγκέντρωση, κράτησε τὴν ἀνάσα του, μὲ δύναμη θέλησε νὰ δώση… ἕνα… ἀκόμα… ἑκατοστό… κλίσης… στὴν καμπύλη. 

Ὕστερα τὰ φτερά του ζάρωσαν, ἔχασε τὸν ἔλεγχο κι᾿ ἔπεσε.

Οἱ γλάροι, ὅπως ξέρετε, δὲν χάνουν ποτὲ τὴ σταθερότητα, δὲν χάνουν ποτὲ τὸν ἔλεγχό τους. Νὰ χάσουν τὸν ἔλεγχο τῆς πτήσης τους εἶναι γι᾿ αὐτοὺς ντροπή, εἶναι ἐξευτελισμός.

Ὅμως ὁ Ἰωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος, ποὺ δίχως ντροπὴ ἅπλωσε ξανὰ τὶς φτεροῦγες του πετώντας στὴν ἴδια κείνη τρεμάμενη δύσκολη καμπύλη – ὅλο καὶ πιὸ ἀργά, πιὸ ἀργὰ καὶ πάλι χάνοντας τὸν ἔλεγχό του – δὲν ἦταν ἕνα κοινὸ πουλί.

Οἱ περισσότεροι γλάροι δὲ νοιάζονται νὰ μάθουν παρὰ μόνο τὰ πιὸ βασικὰ πράγματα γιὰ τὸ πέταγμα — πῶς νὰ πετοῦν ἀπ᾿ τὴν ἀκτή στὴν τροφή τους καὶ πίσω πάλι. Γιὰ τοὺς περισσότερους γλάρους σημασία δὲν £ἔχει τὸ πέταγμα, ἀλλὰ τὸ φαγητό. 

Γιὰ τοῦτον, ὅμως, τὸ γλάρο σημασία δὲν εἶχε τὸ φαγητό, ἀλλὰ τὸ πέταγμα. 

Πάνω ἀπὸ κάθε τι ἄλλο, ὁ Ἰωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος ἀγαποῦσε νὰ πετάει.

Ἕνας τέτοιος τρόπος σκέψης δὲν ἦταν, καθὼς ἀνακάλυψε, τὸ καλύτερο μέσο γιὰ νὰ γίνεις ἀγαπητὸς στ᾿ ἄλλα πουλιά. Ἀκόμα καὶ οἱ γονεῖς του ἔνιωθαν ἀπογοήτευση ὅταν ὁ Ἰωνάθαν περνοῦσε μέρες ὁλόκληρες μόνος, κάνοντας ἑκατοντάδες χαμηλὲς πτήσεις μὲ ἀκίνητα φτερά, κάνοντας δοκιμές.”

ΠΗΓΗ  Αντικλείδι

Αεροδυναμικά το σώμα μιας μέλισσας δεν είναι γραφτό να πετάξει · το καλό είναι ότι η μέλισσα δεν γνωρίζει . .

Στη NASA έχουν αφίσα κρεμασμένη με μέλισσες, όπου γράφει τα εξής:

'' Αεροδυναμικά το σώμα μιας μέλισσας δεν είναι γραφτό να πετάξει ·

 το καλό είναι ότι η μέλισσα δεν γνωρίζει ".

Ο νόμος της φυσικής λέει ότι μια μέλισσα δεν μπορεί να πετάξει, καθώς η αεροδυναμική αρχή λέει ότι το εύρος των φτερών της είναι πολύ μικρό για να διατηρήσει το τεράστιο σώμα της σε πτήση αλλά μια μέλισσα δεν το γνωρίζει. Δεν γνωρίζει τίποτα από φυσική ή τη λογική της και να πετάξει τέλος πάντων.

Αυτό μπορούμε να κάνουμε όλοι, να πετάμε και να επικρατούμε σε κάθε στιγμή μπροστά σε κάθε δυσκολία και σε κάθε περίπτωση παρά τα όσα λένε.

Ας είμαστε μέλισσες, ανεξάρτητα από το μέγεθος των φτερών μας, ας πάρουμε πτήση και ας απολαύσουμε τη γύρη της ζωής.

Από τα λουλούδια στο μέλι: Η συναρπαστική διαδικασία της επικονίασης των μελισσών

Οι εργάτριες μέλισσες (οι οποίες αποτελούν το 98% τουλάχιστον του πληθυσμού των κυψελών) είναι εκείνες που παράγουν το μέλι μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία. Απαιτείται ένας μεγάλος αριθμός εργατριών μελισσών, και καμία μέλισσα δεν μπορεί μόνη της να παράγει μέλι χωρίς τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.  

Με λίγα λόγια, κάποιες μέλισσες πετάνε έξω από την κυψέλη, αναζητώντας νέκταρ. Στη συνέχεια, ρουφάνε το νέκταρ από τα λουλούδια και το αποθηκεύουν στο δεύτερο ειδικό στομάχι που έχουν (σχεδιασμένο ειδικά για την αποθήκευση του μελιού) ενώ πετούν πίσω στην κυψέλη. Μόλις φτάσουν στην κυψέλη, παραδίδουν το νέκταρ σε μια άλλη ομάδα μελισσών για να το  “μασήσουν” .

 Οι  μέλισσες που ”μασάνε” συλλέγουν το νέκταρ και το μασούν για περίπου 30 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της μάσησης, ένζυμα μετατρέπουν το νέκταρ σε μια ουσία που περιέχει μέλι μαζί με αρκετό νερό. Μετά από το μάσημα, οι εργάτριες διαχέουν την ουσία σε κηρήθρες, έτσι ώστε το νερό να μπορεί να εξατμιστεί, και να κάνει έτσι το μέλι πιο πυκνό και παχύρευστο. 

Η εξάτμιση του νερού επιταχύνεται καθώς άλλες μέλισσες κάνουν αέρα με τα φτερά τους. Μόλις  η παραγωγή του μελιού τελειώσει, μια άλλη ομάδα  μελισσών είναι υπεύθυνη για να σφραγίσει τις κυψελίδες με κερί, έτσι ώστε το προϊόν να προστατεύεται. 

Οι μέλισσες παράγουν και αποθηκεύουν τα προϊόντα τους (μέλι, βασιλικό πολτό, πρόπολη κλπ.) για δική τους χρήση.  Μπορούν να επιβιώσουν τρώγοντας μέλι κατά τη διάρκεια του χειμώνα και σε άλλες περιόδους όταν η γύρη δεν είναι διαθέσιμη. 

Οι μελισσοκόμοι στην πραγματικότητα “κλέβουν” ένα μέρος αυτού του αποθέματος έκτακτης ανάγκης, όταν συγκομίζουν το μέλι. Αλλά εάν η συγκομιδή γίνεται σε λογικά πλαίσια, οι μέλισσες θα αντισταθμίσουν την «κλοπή» και θα υποκαταστήσουν την ποσότητα μελιού που χάνουν από τον άνθρωπο, συνεχίζοντας τον κύκλο ζωής τους χωρίς περαιτέρω προβλήματα