Stratolaunch, το μεγαλύτερο αεροπλάνο του κόσμου στην Καλιφόρνια

Το κολοσσιαίο Stratolaunch –το οποίο σχεδιάστηκε για την εκτόξευση πυραύλων που θα μεταφέρουν δορυφόρους στο διάστημα- έχει φτερό 117.348 μέτρων, έξι κινητήρες, 28 ρόδες, ύψος περίπου 15 μέτρων και μπορεί να αντέξει πάνω από 200.000 κιλά φορτίων.

Το Scaled Composites Model 351 Stratolaunch ή Roc είναι ένα αεροσκάφος που κατασκευάστηκε από την Scaled Composites για τα συστήματα Stratolaunch για να μεταφέρει πυραύλους από αέρα εκτόξευσης σε τροχιά (ALTO) και στη συνέχεια επαναπροορίστηκε για να προσφέρει υπερηχητικές δοκιμές πτήσης αεροπορικής εκτόξευσης μετά από αλλαγή ιδιοκτησίας. Ανακοινώθηκε τον Δεκέμβριο του 2011, κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2017,  και πέταξε για πρώτη φορά στις 13 Απριλίου 2019, λίγο μετά τον θάνατο του ιδρυτή Paul Allen . Το αεροσκάφος διαθέτει σχεδιασμό διπλής άτρακτου και το μεγαλύτερο άνοιγμα φτερών που έχει πετάξει ποτέ, στα 385 πόδια (117 μέτρα), ξεπερνώντας το ιπτάμενο σκάφος Hughes H-4 Hercules "Spruce Goose" μήκους 321 ποδιών (98 μέτρα). Το Stratolaunch προορίζεται να μεταφέρει ωφέλιμο φορτίο 550.000 λιβρών (250 t) και έχει μέγιστο βάρος απογείωσης 1.300.000 λίβρες (590 t) .

Η εταιρεία διέκοψε τις δραστηριότητές της τον Μάιο του 2019, λίγο μετά την πρώτη πτήση, και τοποθέτησε όλα τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένου του αεροσκάφους, προς πώληση έως τον Ιούνιο του 2019.  Τον Οκτώβριο του 2019, η Cerberus Capital Management απέκτησε την Stratolaunch Systems, συμπεριλαμβανομένου του Stratolaunch αεροσκάφος.  Η Stratolaunch ανακοίνωσε τον Δεκέμβριο του 2019 ότι τώρα θα επικεντρωνόταν στην προσφορά υπηρεσιών δοκιμών πτήσης υψηλής ταχύτητας . Από τον Φεβρουάριο του 2024 , το Stratolaunch έχει πετάξει δεκατρείς φορές.

Ιστορία 

Πρώιμη ανάπτυξη 

Στις αρχές του 2011, η Dynetics άρχισε να μελετά το έργο και είχε περίπου 40 υπαλλήλους που εργάζονταν σε αυτό στη δημόσια ανακοίνωση του Δεκεμβρίου 2011. Το Stratolaunch σχεδίαζε αρχικά να εκτοξεύσει το Falcon 9 Air από τη SpaceX , οι προσπάθειες του οποίου ξεκίνησαν λίγο πριν από τον Δεκέμβριο. Η εκτόξευση μεσαίου μεγέθους ωφέλιμου φορτίου με το Falcon 9 υπαγόρευσε το μέγεθος του αεροσκάφους, αλλά το SpaceX αναχώρησε ένα χρόνο αργότερα.

Τον Μάιο του 2012, το ειδικά κατασκευασμένο υπόστεγο του κατασκευαζόταν στο λιμάνι Mojave Air and Space στο Mojave της Καλιφόρνια . Τον Οκτώβριο του 2012, το πρώτο από τα δύο κτίρια παραγωγής, μια εγκατάσταση 88.000 τετραγωνικών ποδιών (8.200 m ² ) για την κατασκευή των σύνθετων τμημάτων της πτέρυγας και της ατράκτου, άνοιξε για παραγωγή. 

Τον Αύγουστο του 2013, το Pegasus II επιλέχθηκε για το όχημα εκτόξευσης αέρα.  Τον Αύγουστο του 2014, επιλέχθηκε όλη η πρόωση στερεού καυσίμου, αντί για υγρό καύσιμο για τον εκτοξευτή Orbital Sciences .  Τον Αύγουστο του 2015, συναρμολογήθηκαν 200.000 λίβρες (91 τόνοι) δομής.

Μέχρι τον Ιούνιο του 2016, η Scaled Composites είχε 300 άτομα που εργάζονταν στο έργο.  Η Virgin Orbit σχεδίαζε επίσης να εκτοξεύσει μικρούς δορυφόρους με το LauncherOne από ένα 747. Η Orbital ATK απέσυρε το έργο πυραύλων Thunderbolt για ωφέλιμα φορτία μεσαίας κατηγορίας. Τον Οκτώβριο του 2016, το Pegasus II αντικαταστάθηκε από πολλαπλά Pegasus XL τοποθετημένα κάτω από το αεροσκάφος μεταφοράς, εξέλιξη του αρχικού πυραύλου Pegasus που είχε εκτοξευθεί 42 φορές από το 1990.

Δοκιμή 

Μέχρι την 1η Μαΐου 2017, η Stratolaunch είχε ήδη ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για το έργο.  Στις 31 Μαΐου 2017, το αεροσκάφος κυκλοφόρησε για δοκιμές τροφοδοσίας καυσίμων και για να προετοιμαστεί για δοκιμές εδάφους, στροφές κινητήρα, δοκιμές ταξί και, τελικά, πρώτη πτήση. Η εταιρεία δήλωσε ότι στόχευε για μια επίδειξη πρώτης κυκλοφορίας το 2019.  Η εφημερίδα Register το 2017 ανέφερε ότι το Stratolaunch μπορεί να έχει ανταγωνισμό από το DARPA XS-1 ή από τη Vector Space Systems μέχρι το 2019. πνευματικά συστήματα και συστήματα πυρανίχνευσης».  Τον Δεκέμβριο του 2017, η πρώτη του δοκιμή ταξί χαμηλής ταχύτητας το οδήγησε στους 25 κόμβους (46 χλμ./ώρα) στον διάδρομο προσγείωσης, τροφοδοτούμενος από τους έξι στροβιλοανεμιστήρες του , για να δοκιμάσει το σύστημα διεύθυνσης, το φρενάρισμα και την τηλεμετρία . Οι δοκιμές ταξί υψηλότερης ταχύτητας ξεκίνησαν το 2018, φτάνοντας τους 40 κόμβους (74 km/h) τον Φεβρουάριο, και τους 78 κόμβους (144 km/h) τον Οκτώβριο.Στις 9 Ιανουαρίου 2019, το Stratolaunch ολοκλήρωσε μια δοκιμή ταξί 110 κόμβων (200 km/h) και κυκλοφόρησε μια φωτογραφία του μηχανισμού προσγείωσης μύτης που σηκώθηκε από το έδαφος κατά τη διάρκεια της δοκιμής. 

Τον Ιανουάριο του 2019, τρεις μήνες μετά τον θάνατο του ιδρυτή της Stratolaunch και συνιδρυτή της Microsoft , Paul Allen , η Stratolaunch εγκατέλειψε την ανάπτυξη των κινητήρων πυραύλων PGA και των αποκλειστικών εκτοξευτών της. Αυτό άφησε το Northrop Grumman Pegasus XL ως τη μοναδική επιλογή εκτόξευσης για τροχιακή ικανότητα 800 lb (360 kg). Στη συνέχεια αναφέρθηκε ότι το Stratolaunch στόχευε για μια πρώτη πτήση μέσα σε λίγες εβδομάδες και μια πρώτη εκτόξευση από τον αερομεταφορέα το 2020. 

Το αεροσκάφος πέταξε για πρώτη φορά στις 13 Απριλίου 2019, στο λιμάνι Mojave Air and Space , φτάνοντας τα 17.000 πόδια (5.200 m) και ταχύτητα 165 κόμβων (306 km/h) σε πτήση 2 ωρών και 29 λεπτών. 

Διακοπή ανάπτυξης και πώληση 

Το μέλλον της Stratolaunch ήταν αμφίβολο από τον θάνατο του ιδρυτή της εταιρείας Paul Allen τον Οκτώβριο του 2018, με εικασίες ότι η Stratolaunch Systems θα μπορούσε να σταματήσει τη λειτουργία της.  Ο Άλεν ήταν η πηγή κεφαλαίων για το αναπτυξιακό πρόγραμμα έντασης κεφαλαίου από την έναρξη του έργου το 2010 και την ίδρυση της εταιρείας το 2011.

Τον Ιανουάριο του 2019, η Stratolaunch ανακοίνωσε ότι σταματά την ανάπτυξη της οικογένειας των οχημάτων εκτόξευσης με αέρα.

Στις 31 Μαΐου 2019, η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα διακόψει τη λειτουργία της και ότι η πώληση των περιουσιακών της στοιχείων βρίσκεται υπό διερεύνηση. Αναφέρθηκε ζητούμενη τιμή 400 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ , η οποία θα περιελάμβανε το μοναδικό αεροσκάφος, τις εγκαταστάσεις της εταιρείας, τον εξοπλισμό, τα σχέδια και άλλη πνευματική ιδιοκτησία . Τον Ιούνιο του 2019 η εταιρεία Stratolaunch Systems και τα περιουσιακά στοιχεία τέθηκαν προς πώληση από τη Vulcan για 400 εκατομμύρια δολάρια. 

Μέχρι τις 11 Οκτωβρίου, η Stratolaunch ανακοίνωσε ότι είχε νέα ιδιοκτησία και ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί τακτικά, αλλά δεν αποκάλυψε την ταυτότητα των επενδυτών.  Τον Δεκέμβριο, ο νέος ιδιοκτήτης αποκαλύφθηκε ότι ήταν η Cerberus Capital Management , ειδικός στην εξαγορά προβληματικών εταιρειών. Μετά την εξαγορά, η Stratolaunch εστιάζει τώρα στην προσφορά υπηρεσιών δοκιμών πτήσης υψηλής ταχύτητας . 

Αλλαγές μετά την ιδιοκτησία 

Στις αρχές του 2020, η Stratolaunch ανέπτυξε το επαναχρησιμοποιήσιμο, πυραυλοκίνητο , υπερηχητικό όχημα πτήσης Talon-A (το σχέδιο Vulcan Aerospace Hyper-A το 2018), το οποίο προοριζόταν να φτάσει τα 5-7 Mach μετά την εκτόξευση. Οι πτήσεις εκτόξευσης Single Talon-A είχαν προγραμματιστεί για το 2022, με φιλόδοξο στόχο να μεταφέρουν έως και τρία υπερηχητικά οχήματα ταυτόχρονα το επόμενο έτος. Τα μεγαλύτερα πρωτότυπα οχήματα, τα Talon-Z και Black Ice, θα μπορούσαν να μεταφέρουν φορτίο ή ανθρώπους σε τροχιά . 

Το Stratolaunch πραγματοποίησε τη δεύτερη πτήση του στις 29 Απριλίου 2021.  Η τρίτη πτήση του πραγματοποιήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2022, από το λιμάνι Mojave Air and Space. η πτήση διήρκεσε 4 ώρες 23 λεπτά και έφτασε σε ύψος πάνω από 23.490 πόδια (7.160 m) και τελική ταχύτητα 330 km/h (180 kn).  Έκανε την τέταρτη πτήση του στις 24 Φεβρουαρίου 2022.

Στις 28 Οκτωβρίου 2022, η πτήση οκτώ  ήταν η πρώτη πτήση μεταφοράς σε αιχμαλωσία με το όχημα δοκιμής διαχωρισμού Talon-A, TA-0. 

Στις 13 Ιανουαρίου 2023, η πτήση 9 πέτυχε ρεκόρ διάρκειας άνω των έξι ωρών. Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμής συλλέχθηκαν δεδομένα σχετικά με τα αεροδυναμικά φορτία και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των δύο οχημάτων. Μέχρι την 1η Απριλίου 2023, η πτήση δέκα σηματοδότησε την έναρξη των συνηθισμένων λειτουργιών. 

Στις 5 Μαρτίου 2024, το Stratolaunch κυκλοφόρησε το υπερηχητικό όχημα Talon-A σε υψόμετρο περίπου 35.000 ποδιών (11.000 m). 

ΠΗΓΗ: https://en.wikipedia.org/wiki/Scaled_Composites_Stratolaunch

Ένα γιγάντιο...ιπτάμενο...πυρηνικό ξενοδοχείο...

Γιγάντιο...ιπτάμενο...πυρηνικό ξενοδοχείο...

Φέρει...Γυμναστήριο, Πισίνα...καί μπορεί νά μεταφέρει..5000 ατομα..Μπορεί νά μείνει ψηλά.

πολλά χρόνια...

JUMBO STAY: ένα ξενοδοχείο – αεροπλάνο

Tο ξενοδοχείο – αεροπλάνο Jumbo Stay βρίσκεται στο χώρο του αεροδρομίου Αρλάντα της Στοκχόλμης Jumbo Stay

Ξενοδοχεία – αεροπλάνα

 Αναρωτιέστε πώς θα ήταν να ζήσετε για λίγο μέσα σε ένα αεροπλάνο, υπάρχουν δύο επιλογές με τη μορφή ξενοδοχείων. Στην Costa Rica, το ξενοδοχείο Costa Verde διαθέτει ένα πλήρως ανακαινισμένο Boeing 727, με δύο υπνοδωμάτια και μια βεράντα με θέα στον ωκεανό. 

Επίσης στη Σουηδία, το Jumbo Stay είναι ένα ξενοδοχείο που έχει κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου μέσα σε ένα Boeing 747 και βρίσκεται στο χώρο του αεροδρομίου Αρλάντα της Στοκχόλμης. 

Και αν θέλετε απλώς να διασκεδάσετε, υπάρχει ένα άλλο Boeing 747 που μπορεί να ενοικιαστεί για εκδηλώσεις με έως και 220 άτομα, στο αεροδρόμιο Κότσγουολντ στην Αγγλία, περίπου 160 χιλιόμετρα δυτικά του Λονδίνου.

Επίσης διάβασε για ανθρώπους που ζουν μέσα σε... αεροπλάνα:
- Μπρους Κάμπελ: Ι Live in an Airplane

- «Project Freedom»: τα δύο αεροπλάνα του Τζο Άξλαϊν

- Η Τζο Αν Άσερι και το Boeing 727, σπίτι της

- JUMBO STAY: ένα ξενοδοχείο – αεροπλάνο

Με πληροφορίες από: The people who live inside airplanes by Jacopo Prisco, CNN

«Project Freedom»: τα δύο αεροπλάνα του Joe Axline

Τα δύο αεροπλάνα του Joe Axline στο Μπρούκσαϊρ του Τέξας 

Αν νομίζετε ότι το να ζείτε σε ένα αεροπλάνο είναι αρκετά ακραίο, τι θα λέγατε να ζούσατε σε δύο; Αυτό είναι το σχέδιο του Joe Axline, ο οποίος έχει στην κατοχή του ένα MD-80 και ένα DC-9, που κάθονται το ένα δίπλα στο άλλο σε ένα οικόπεδο στο Μπρούκσαϊρ του Τέξας. Ο Axline ζει στο MD-80 για πάνω από μια δεκαετία και σχεδιάζει να ανακαινίσει το DC-8 και να το εξοπλίσει με χώρους αναψυχής, όπως κινηματογράφο και αίθουσα μουσικής. 

Ονομάζει το μεγάλο του σχέδιο «Project Freedom».

«Το όλο πρότζεκτ θα έχει κοστίσει λιγότερο από ένα τέταρτο του εκατομμυρίου δολάρια», λέει ο Joe Axline, ο οποίος έχει πολύ λίγα τρέχοντα έξοδα επειδή του ανήκει η γη και έχει φτιάξει το δικό του πηγάδι νερού και το δικό του σύστημα αποχέτευσης: «Το μόνο πράγμα που μου έχει απομείνει είναι το ηλεκτρικό ρεύμα», προσθέτει. Για χρόνια, μοιραζόταν το αεροπλάνο με τα παιδιά του: «Τα παιδιά έχουν φύγει τώρα, οπότε είμαι μόνο εγώ. Όταν ζεις σε ένα σπίτι, έχεις πολύ χώρο, αλλά είναι όλος χαμένος χώρος. Η κύρια κρεβατοκάμαρά μου είναι 3 μέτρα επί 5,5, που δεν είναι κακό μέγεθος για υπνοδωμάτιο. Το σαλόνι μου είναι μεγάλου μεγέθους, η τραπεζαρία χωράει τέσσερα άτομα, μπορώ να μαγειρέψω αρκετό φαγητό για ένα σωρό άτομα αν έρθουν. Έχω επίσης ντους και τουαλέτα, οπότε δεν χρειάζεται να βγω από το αεροπλάνο για να πάω στην τουαλέτα. Το μόνο πράγμα που δεν έχω είναι παράθυρα που ανοίγουν», εξηγεί, προσθέτοντας ότι ανοίγει απλώς τις πόρτες του αεροπλάνου για να μπει φρέσκος αέρας.

Ο Joe Axline ενδιαφερόταν κι αυτός για ένα Boeing 747 αλλά τα έξοδα αποστολής ήταν υπερβολικά υψηλά. «Το αεροπλάνο κόστιζε περίπου 300.000 δολάρια, και τα έξοδα αποστολής ήταν 500.000 δολάρια. Μισό εκατομμύριο δολάρια για τη μεταφορά του. Κι αυτό γιατί δεν μπορείς να το οδηγήσεις στους δρόμους, θα έπρεπε να το διαλύσεις, να το κόψεις σε κομμάτια και μετά να το συναρμολογήσεις».

Επίσης διάβασε για ανθρώπους που ζουν μέσα σε... αεροπλάνα:
- Μπρους Κάμπελ: Ι Live in an Airplane

- «Project Freedom»: τα δύο αεροπλάνα του Joe Axline

- Η Τζο Αν Άσερι και το Boeing 727, σπίτι της

- JUMBO STAY: ένα ξενοδοχείο – αεροπλάνο

Με πληροφορίες από: The people who live inside airplanes by Jacopo Prisco, CNN

Η Τζο Αν Άσερι και το Boeing 727, σπίτι της

Η Τζο Αν Άσερι στο Boeing 727 που μετέτρεψε σε σπίτι

Ralf-Finn Hestoft/CORBIS/Corbis via Getty Images

Αφού έχασε το σπίτι της από πυρκαγιά, η Τζο Αν Άσερι είχε μια περίεργη ιδέα: να ζήσει σε ένα αεροπλάνο. Αγόρασε ένα παλιό Boeing 727 που προοριζόταν για παλιοσίδερα, το μετέφερε σε ένα οικόπεδο που της ανήκε ήδη και πέρασε έξι μήνες ανακαινίζοντάς το, κάνοντας τις περισσότερες εργασίες μόνη της.

Στο τέλος, είχε ένα πλήρως λειτουργικό σπίτι, με πάνω από 140 τετραγωνικά μέτρα ζωτικού χώρου, τρία υπνοδωμάτια, δύο μπάνια και ακόμη και υδρομασάζ – στη θέση του πιλοτηρίου. Όλα αυτά με λιγότερα από 30.000 δολάρια, ή περίπου 60.000 δολάρια σε σημερινά χρήματα.

Η Άσερι – μια αισθητικός από το Μισισίπι – δεν είχε καμία επαγγελματική σχέση με την αεροπορία. Έζησε στο αεροπλάνο από το 1995 έως το 1999, όταν αυτό υπέστη ανεπανόρθωτη ζημιά – έπεσε από το φορτηγό που το μετέφερε σε μια άλλη κοντινή τοποθεσία, όπου θα μπορούσε να εκτεθεί στο κοινό.

Η Άσερι έζησε στο αεροπλάνο της από το 1995 έως το 1999.  Ralf-Finn Hestoft/CORBIS/Corbis via Getty Images

Επίσης διάβασε για ανθρώπους που ζουν μέσα σε... αεροπλάνα:
- Bruce Campbell: Ι Live in an Airplane

- «Project Freedom»: τα δύο αεροπλάνα του Joe Axline

- Η Τζο Αν Άσερι και το Boeing 727, σπίτι της

- JUMBO STAY: ένα ξενοδοχείο – αεροπλάνο

Με πληροφορίες από: The people who live inside airplanes by Jacopo Prisco, CNN

Bruce Campbell: Ι Live in an Airplane

Bruce Campbell/AirplaneHome.com

Ένα 727 της Ολυμπιακής στο δάσος!

O Bruce Campbell, ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός με άδεια πιλότου, εντυπωσιάστηκε από την ιστορία της Τζο Αν Άσερι  όταν την άκουσε στο ραδιόφωνο. «Και το επόμενο πρωί έκανα τηλεφωνήματα», λέει στο CNNi.

Ο Bruce Campbell ζει τώρα στο δικό του αεροπλάνο – επίσης ένα Boeing 727 – για πάνω από 20 χρόνια, στο δάσος του Χίλσμπορο στο Όρεγκον. Το έργο του κόστισε συνολικά 220.000 δολάρια (περίπου 380.000 δολάρια σε σημερινά χρήματα), εκ των οποίων περίπου τα μισά ήταν για την αγορά του αεροπλάνου. Ο ίδιος λέει ότι το αεροπλάνο ανήκε στην ελληνική Ολυμπιακή Αεροπορία και χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά της σορού του μεγαλομετόχου της εταιρείας, Αριστοτέλη Ωνάση, το 1975. «Δεν γνώριζα τότε την ιστορία του αεροπλάνου. Και δεν ήξερα ότι είχε ένα παλιό εσωτερικό τύπου 707. Ήταν πραγματικά, πραγματικά απαίσιο σε σύγκριση με τα σύγχρονα πρότυπα. Ήταν λειτουργικό, αλλά έμοιαζε παλιό και ακατέργαστο. Ίσως η χειρότερη επιλογή για σπίτι».Ο Bruce Campbell ζει εδώ και 20 χρόνια σε αυτό το Boeing 727 της Ολυμπιακής Αεροπορίας, που χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά της σωρού του Αριστοτέλη Ωνάση 

Ως αποτέλεσμα, ο Bruce Campbell έπρεπε να δουλέψει στο αεροπλάνο για μερικά χρόνια προτού μπορέσει να ζήσει σε αυτό. Κατά τη διάρκεια του πιο σκληρού μέρους του χειμώνα ο Campbell παραδοσιακά αποσύρεται στο Μιγιαζάκι, μια πόλη στη νότια Ιαπωνία με υποτροπικό καιρό, όπου έχει ένα μικρό διαμέρισμα. Όμως η πανδημία το δυσκόλεψε αυτό, και τα τελευταία τρία χρόνια ζει στο 727 όλο το χρόνο.

Σκοπεύοντας να στήσει και ένα αεροπορικό σπίτι στην Ιαπωνία, το 2018, όπως λέει, παραλίγο να αγοράσει ένα δεύτερο αεροσκάφος – ένα 747-400 – αλλά η συμφωνία χάλασε την τελευταία στιγμή, επειδή η αεροπορική εταιρεία (την οποία δεν αποκαλύπτει ο Campbell) αποφάσισε να κρατήσει το αεροσκάφος σε υπηρεσία για περισσότερο χρόνο από το αναμενόμενο: «Αναγκαστήκαμε να βάλουμε το έργο σε αναμονή και έτσι παραμένει μέχρι σήμερα», και μπορεί πλέον να λέει: - I Live in an Airplane

Επίσης διάβασε για ανθρώπους που ζουν μέσα σε... αεροπλάνα:
- Bruce Campbell: Ι Live in an Airplane

- «Project Freedom»: τα δύο αεροπλάνα του Joe Axline

- Η Τζο Αν Άσερι και το Boeing 727, σπίτι της

- JUMBO STAY: ένα ξενοδοχείο – αεροπλάνο

Με πληροφορίες από: The people who live inside airplanes by Jacopo Prisco, CNN

8 Μαρτίου 2014: εξαφανίστηκε η πτήση MH370

Ένα αεροπλάνο που εξαφανίστηκε στις 8 Μαρτίου 2014.
Η πτήση ΜΗ370 έφυγε από το Αεροδρόμιο της Κουάλα Λουμπούρ για το Πεκίνο, με 227 επιβάτες και 12 μέλη πληρώματος. 42 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, και κάτι λιγότερο από μία ώρα απογείωσης, το σήμα χάθηκε.
Οικογένειες από όλο τον κόσμο έφτασαν πανικόβλητες στο αεροδρόμιο, εκεί που είχαν αποχαιρετήσει τους δικούς τους, άλλοι περίμεναν στο αεροδρόμιο προσγείωσης στο Πεκίνο, και έκτακτα τηλεοπτικά δελτία ενημέρωναν τον κόσμο για την εξαφάνιση της πτήσης ΜΗ370. Αυτό που ακολούθησε ήταν πανικός και σύγχυση. Οι εκπρόσωποι της Μαλαισίας δεν είχαν κάτι συγκεκριμένο να πουν, και ένα αεροπλάνο εξατμίστηκε έτσι απλά. Άνθρωποι είχαν χάσει συγγενείς και φίλους, αλλά δεν μπορούσαν να πενθήσουν, γιατί κανείς δεν είχε μία απάντηση για το τι είχε συμβεί. Το μόνο στοιχείο που είχαν είναι ότι τελικά υπήρξε εντοπισμός του αεροπλάνου, ως προς την απότομη αλλαγή διαδρομής. Απότομη στροφή προς τα αριστερά, με προορισμό τον Ινδικό Ωκεανό, όπου και χάθηκε οριστικά η επαφή με το ραντάρ. Πέρασαν εβδομάδες, μήνες και τελικά χρόνια αναπάντητων ερωτημάτων. Και κυρίως υποθέσεις για το τι συνέβη. Μηχανικοί, ειδικοί σε θέματα πτήσεων, δημοσιογράφοι και απλοί χομπίστες που έκαναν αναζητήσεις μέσω Διαδικτύου, μπήκαν στο παζλ, που 10 χρόνια μετά, δεν έχει τελειώσει. 
- «Πρόκειται για μεγαλύτερο μυστήριο αεροπλάνου στην ιστορία. Μιλάμε για έναν κόσμο που υπάρχουν πια κινητά, ραντάρ, δορυφόροι και συστήματα εντοπισμού», δήλωσε η Louise Malkinson, σκηνοθέτρια του ντοκιμαντέρ του Netflix. Η σκηνοθέτρια, πιστεύει ότι το πιθανότερο είναι ότι το αεροπλάνο είναι στον νότιο Ινδικό Ωκεανό, το σημείο με την πιο δύσκολη πρόσβαση. Το κεντρικό θέμα  του ντοκιμαντέρ του Netflix δεν έχει να κάνει μόνο με το τι συνέβη αλλά και για τους συγγενείς και φίλους  των ανθρώπων που χάθηκαν και πρεπει να ζήσουν με αυτό. Άνθρωποι από διαφορετικές χώρες, που θέλουν να βάλουν μία τελεία στο τραύμα τους που χρόνια μετά, παραμένει ανοιχτό.
Δημιούργησε λοιπόν ένα ντοκιμαντέρ 3 επεισοδίων, διερευνώντας σε κάθε ένα από αυτά, τις 3 επικρατέστερες θεωρίες για το τι συνέβη εκείνο το βράδυ. 
Στο 1ο επεισόδιο, ο 53χρονος πιλότος Zaharie, οργάνωσε ένα χειρουργικά ακριβές σχέδιο μαζικής αυτοκτονίας. Είχε εντοπιστεί στο σπίτι του προσομοιωτής της πτήσης, αν και είχε πολλά χρόνια εμπειρίας και θεωρείτο ένας από τους πιο γνωστούς πιλότους της χώρας.  Μαρτυρίες συγγενών, πρώην μέλη πληρώματος, δημοσιογράφοι και άνθρωποι που κατηγορήθηκαν ως συνεργάτες της Ρωσίας, που «φύτεψαν» ψευδή στοιχεία. Ωστόσο, δεν υπήρχε κάποια απτή απόδειξη, πέρα από την ξαφνική αλλαγή πορείας του αεροσκάφους.
Στο 2ο επεισόδιο, πιάνει τη θεωρία της αεροπειρατείας από Ρώσους, που βρίσκονταν στην πρώτη θέση, προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή από τον πόλεμο της Κριμαίας. 
Στο 3ο και τελευταίο επεισόδιο, το αεροπλάνο φέρεται να καταρρίφθηκε από Αμερικανούς, πάνω από τη Θάλασσα της Ν. Κίνας. Εκεί βλέπουμε και έναν εθελοντή που ξεκινά μόνος του την αναζήτηση σε μία τυχαία παραλία της περιοχής, εντοπίζοντας κομμάτια αεροπλάνου.

Ακρόπολη και αεροπλάνο

Τα αεροσκάφη αποφεύγουν να πετούν πάνω από την Ακρόπολη κυρίως για λόγους προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς και ελέγχου της θορύβου. Η Ακρόπολη στην Αθήνα είναι ένα από τα πιο σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία στον κόσμο και ένας πολύ επισκέψιμος τουριστικός προορισμός.

1. **Προστασία Πολιτιστικής Κληρονομιάς**: Οι δονήσεις και ο θόρυβος από τα αεροπλάνα μπορούν να βλάψουν ευαίσθητα ιστορικά κτίρια και αρχαιολογικά ευρήματα. Η Ακρόπολη περιλαμβάνει αρχαία δομικά στοιχεία που είναι ευαίσθητα στις δονήσεις και τον θόρυβο.

2. **Μείωση του Θορύβου**: Η Ακρόπολη είναι μια περιοχή υψηλής τουριστικής επισκεψιμότητας, και ο θόρυβος των αεροπλάνων θα μπορούσε να είναι ενοχλητικός για τους επισκέπτες. Επιπλέον, η Αθήνα έχει έναν αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο σχετικά με τον θόρυβο σε πολιτιστικά σημαντικές περιοχές.

3. **Αεροπορική Ασφάλεια και Ρυθμίσεις**: Οι πτήσεις πάνω από τέτοιες περιοχές συχνά ρυθμίζονται αυστηρά από τις τοπικές αεροπορικές αρχές για λόγους ασφαλείας. Η περιοχή γύρω από την Ακρόπολη μπορεί να θεωρηθεί ευαίσθητη ζώνη, όπου οι πτήσεις περιορίζονται για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια.

Αυτοί οι λόγοι, μαζί με την ευαισθησία που απαιτείται για τη διαχείριση μιας τέτοιας ιστορικά σημαντικής περιοχής, εξηγούν γιατί οι πτήσεις πάνω από την Ακρόπολη είναι περιορισμένες ή απαγορευμένες.