Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησε στην ραγδαία
ανάπτυξη της αεροπορίας στα εμπόλεμα κράτη, ενώ στην διάρκεια του μεσοπόλεμου εφαρμόστηκαν
καινούργια δεδομένα στην διακίνηση επιβατών, ταχυδρομείου και εμπορευμάτων.
Στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού της Πολεμικής Αεροπορίας,
τον Δεκέμβριο του 1929, ιδρύεται από τον Ελευθέριο
Βενιζέλο, το Υπουργείο Αεροπορίας[1]. Με τον
Νόμο 5121/10-7-1931 «Περί Οργανισμού της
Π.Α», η ενιαία Πολεμική Αεροπορία καθιερώνεται ως αυτοτελής Κλάδος των
Ενόπλων Δυνάμεων.
Την ανάπτυξη του νέου
Αεροπορικού Όπλου στο ελληνικό αμυντικό σύστημα ακολούθησε η
συνένωση των δύο αεροπορικών σωμάτων, της Αεροπορικής Υπηρεσίας
Στρατού – Α.Υ.Σ και
του Ναυτικού Αεροπορικού Σώματος - Ν.Α.Σ, δημιουργώντας
την Πολεμική Αεροπορία.
Πρώτος
Υπουργός Αεροπορίας ορκίζεται ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αναθέτοντας στον
έμπειρο αεροπόρο Αλέξανδρο Ζάννα[2] το έργο διαμόρφωσης
του νέου Όπλου. Σε συνεργασία επίσης με τον γλωσσολόγο Μανώλη Τριανταφυλλίδη,
καθιερώνεται το βαθμολόγιο των αξιωματικών της Π.Α. που
χρησιμοποιείται έως σήμερα.
Η αεροπορία χρησιμοποιήθηκε στο
έπακρο για πολεμικούς σκοπούς, παραμένοντας μέχρι το 1973 υπό την εποπτεία της
ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Καθώς οι πόλεμοι τελειώνουν, παράλληλα με την Πολεμική
Αεροπορία αναπτύχθηκε εξίσου και μάλιστα
ταχύτατα η Πολιτική Αεροπορία. Οι
δραστηριότητες της Πολιτικής Αεροπορίας προσδιορίζουν
το σύνολο της αεροπορικής δραστηριότητας σε καιρό ειρήνης και άπτονται των πτήσεων, πτητικών μέσων και υποστηρικτικών
δομών της αεροπορίας. Διακρίνεται σε:
α) αεροπορία μεταφορών
β) αεροπορία επιστημονική
γ) αεροπορία εκπαιδευτική και
δ) αεροπορία ειδικών επιχειρήσεων κοινωφελούς κυρίως χαρακτήρα όπως περιπολίες,
δασοπυρόσβεση, αεροδιάσωση, αεροφωτογράφιση, αεραθλητισμός κ.ά.
[1] Το 1929 κατ΄επιταγή της
διεθνούς αεροπορικής σύμβασης της Βαρσοβίας περί διεθνών μεταφορών συστήνεται
αφενός το Ελληνικό Υπουργείο
Αεροπορίας και αφετέρου στο Υπουργείο Ναυτικών, η Υπηρεσία Συγκοινωνιών Ναυτικών Αερολιμένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου